28 may 2020 କାହାଣୀ

🌻 *ଗପ ଟିଏ... 🌛ଜହ୍ନମାମୁଁ  ପୃଷ୍ଠାରୁ* 🌻

💥 *ଦାନୀକର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିନାଥ* 💥

ବସନ୍ତ ନାମକ ଗ୍ରାମରେ ଭୂମିନାଥ ନାମକ ଜଣେ ଧନୀ ବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ । ତାଙ୍କୁ ସମସ୍ତେ ଦାନୀକର୍ଣ୍ଣ କହୁଥିଲେ । ସେ ନିଜ ନାମର ମହତ୍ୱ ରଖିବାକୁ ଯାଇ ଦାନ ଦେଇ ଦେଇ ସବୁ ଧନ ଶେଷ କରିଦେଲେ । ସେ କୃଷିବିଦ୍ୟାରେ ପାରଙ୍ଗମ ଥିଲେ । ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଜମିଚାଷ କରି ବହୁ ଅର୍ଥ ସେ ଲାଭ କଲେ । କିନ୍ତୁ ଦାନ ଦେବାର ଅଭ୍ୟାସ ସେ ଛାଡିଲେ ନାହିଁ । ତଥାପି ଏବେ ନିଜର ପରିସ୍ଥିତି ଓ ଅତ୍ୟଧିକ ଦାନ ଦେବା ଯୋଗୁଁ ଅର୍ଥାଭାବ ଇତ୍ୟାଦି କଥା ଭାବି ଏଣିକି ସେ ସଜାଗ ରହନ୍ତି; ତେଣୁ ସୁଖ ଶାନ୍ତିରେ ଜୀବନ କଟାଇଲେ ।

ଦିନେ ପିଣ୍ଡାରେ ବସି ପୁରୋହିତଙ୍କ ସହିତ କଥା ହେବା ସମୟରେ ସେଠାକୁ ଜଣେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆସିଲେ । ଭୂମିନାଥ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କରି ନମ୍ରଭାବରେ କହିଲେ, “ଆପଣ କେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଆସିଛନ୍ତି? ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ କିଛି ସାହାଯ୍ୟ କରିପାରେ କି?”

ତା’ପରେ ସେ ବ୍ରାହ୍ମଣ କହିଲେ, “ମହାଶୟ, ଆପଣଙ୍କ ଗ୍ରାମର ରତନ ସେଠଙ୍କ ଝିଅର ବିବାହ ଉତ୍ସବକୁ ମୁଁ ଆସିଛି । ସେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ପଣ୍ଡିତମାନଙ୍କୁ ବହୁଦାନ ଦେଉଛନ୍ତି । ମୁଁ ବନସ୍ଥଳୀ ନାମକ ଗ୍ରାମରୁ ଆସିଛି । ମୋର ଗ୍ରାମ ଅନେକ ଦୂରରେ ଅବସ୍ଥିତ । ତାଙ୍କର ଦାନ ପାଇଁ ମୁଁ ଏଠାକୁ ଆସିଛି । ସେ ସମସ୍ତିଙ୍କୁ ଦାନ ସ୍ୱରୂପ ରୂପା ଥାଳିଆ ଦେଉଛନ୍ତି । ଥାଳିଆ ଏତେ ମୂଲ୍ୟବାନ ନୁହେଁ, ପୁଣି ମୋତେ ମଧ୍ୟ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରାହୋଇ ନାହିଁ । କାରଣ ଏପରି ପ୍ରଥା ଅଛି ଯେ ବିନା ନିମନ୍ତ୍ରଣରେ ମଧ୍ୟ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆସି ପାରିବେ । କିନ୍ତୁ ଦୁଃଖର ବିଷୟ ସେ ଦାନ ଦେବାବେଳେ କୁଣ୍ଠିତ ହୋଇ ଦେଉଛନ୍ତି । ମନେହୁଏ ପ୍ରଥା ଅଛି ବୋଲି ବାଧ୍ୟରେ ପଡି ସେ ଦେଉଛନ୍ତି । ଆମେ ମଧ୍ୟ ଅନୁଭବ କରୁଛୁ ଯେପରି ଭିକ ନେଉଛୁ । ତେଣୁ ମୁଁ ଭବିଷ୍ୟତରେ ସେଠାକୁ କେବେ ମଧ୍ୟ ଆସିବି ନାହିଁ । ଭାବିଲି ଏ ଗ୍ରାମକୁ ଆସିଛି ଯେତେବେଳେ ଆପଣଙ୍କ ପରି ଦାନୀ କର୍ଣ୍ଣଙ୍କୁ ଦେଖାକରି ଯାଏଁ ।”

ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଭୂମିନାଥ ବଡ ଖୁସି ହେଲେ । ସେ ଘରୁ କିଛି ଆଣି ବ୍ରାହ୍ମଣଙ୍କୁ ଦେଲେ ଏବଂ ହାତ ଯୋଡି କହିଲେ, “ଥାଳିଆ ଦାନ ଦେବାର ପ୍ରଥା କେବେଠାରୁ ଲୋପ ପାଇଲାଣି । କେବଳ ନାମମାତ୍ରକୁ ଏହା ରହିଛି । ସେହିପରି ମୁଁ ମଧ୍ୟ ନାମମାତ୍ର ଦାନୀକର୍ଣ୍ଣ । ମୋର ମା’ଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ସମୟକୁ ମୁଁ ଭୂମିଦାନ ଦେବାକୁ ଚାହିଁଥିଲି । କିନ୍ତୁ କରିପାରିଲି ନାହିଁ । ପୁରୋହିତଙ୍କୁ ମୋହରଟିଏ ମାତ୍ର ଦେଇଥିଲି ଓ ଭବିଷ୍ୟତରେ ଭୂମିଦାନ ଦେବା ପାଇଁ କଥା ଦେଇଥିଲି । ଏପରି ପରିସ୍ଥିତିରେ ଆପଣଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଦାନ ଦେଇ ନ ପାରିବାରୁ ମୋର ମନ ବଡ ଦୁଃଖ । ଆପଣ ମୋତେ ଆଶୀର୍ବାଦ କରନ୍ତୁ ଯେପରି ମୁଁ ପୁରୋହିତଙ୍କୁ ଭୂମିଦାନ ଦେବାକୁ ସମର୍ଥ ହୁଏ ।”

ଯାହା ଅଳ୍ପକିଛି ଦାନ ମିଳିଲା ତାକୁ ସ୍ୱୀକାର କରିବା ପରେ ବ୍ରାହ୍ମଣ କହିଲେ, “ତୁମେ ତୁମ ହାତ ଦେଖାଅ ତ ।” ଭୂମିନାଥ ହାତ ଦେଖାଇଲେ । ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆଖି ବଡ ବଡ କରି କହିଲେ, “ହାତର ରେଖାରୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ପ୍ରମାଣିତ ହେଉଛି ଯେ ଭବିଷ୍ୟତରେ ଆପଣ ଭୂମି ଦାନ କରିବେ ଓ ଭୂମି ଫେରି ପାଇବେ । ଭୂମିଲାଭ ଯୋଗ ଆପଣଙ୍କ ହାତରେ ଅଛି । ଆଉ ଅତି ଶୀଘ୍ର ଆପଣ ଏହା ଲାଭ କରିବେ ।”

ପୁରୋହିତ ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ କହିଲେ, “ଭୂମିନାଥଙ୍କ ପରି ଦାନୀକର୍ଣ୍ଣ ନିଜର ବଚନରୁ କେବେବି ମଧ୍ୟ ବାହାରକୁ ଯିବେ ନାହିଁ । ତେଣୁ ଭୂମି ପାଇଲେ ସେ ମୋତେ ନିଶ୍ଚୟ ଦେବେ । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ସେ ଭୂମିକୁ ସ୍ୱୀକାର କଲେ ମୋ ଯାଚକବୃତିରେ କଳଙ୍କ ଲାଗିବ ।”

କିଛି ଦିନ ପରେ ବସନ୍ତପୁର ନିକଟରେ ନଦୀରେ ବନ୍ଧ ତିଆରି ହେଲା । ଫଳରେ ଅନେକ ଜମି ପାଣିରେ ବୁଡିଲା । ଅନେକ ନୂଆ ଜମି ପାଣି ଉପରକୁ ଦେଖାଦେଲା । ଛୋଟ ନାଳମାନ ଖୋଳା ହେଲା । ସେହି ସମୟରେ ମାପଚୁପ ଯୋଗୁଁ ଭୂମିନାଥଙ୍କ ନାମରେ ଦଶଏକର ଜମି ମିଳିଗଲା ।

ଭୂମିନାଥ ଭାବିଲେ ବୋଧହୁଏ ଭାଗ୍ୟଦେବୀଙ୍କର କୃପାଦୃଷ୍ଟି ପୁଣି ଥରେ ତାଙ୍କ ଉପରେ ପଡିଲା । ଏଣୁ ସେ ଖୁସି ହୋଇ ଜମି ମାପିବା ଅମୀନକୁ ବସାଇରଖି ପୁରୋହିତଙ୍କୁ ଡକାଇ ପଠାଇଲେ । ପୁରୋହିତ ଆସିଲେ । ଭୂମିନାଥ କହିଲେ, “ଅମୀନବାବୁ, ମୋ ମା’ଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ସମୟରେ କିଛି ଭୂମି ଏହି ପୁରୋହିତଙ୍କୁ ଦେବି ବୋଲି ବଚନ ଦେଇଥିଲି । ତା’ପରେ ମୁଁ ଦରିଦ୍ର ହୋଇଗଲି, ଆଉ ନିଜ ବଚନ ରକ୍ଷା କରି ପାରି ନଥିଲି । ଏବେ ଏହି ଜମି ପୁରୋହିତଙ୍କ ନାମରେ ଲେଖି ଦିଅନ୍ତୁ ।” ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଅମୀନ ଅତି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲେ । ଅଚାନକ ଜମିଗୁଡିଏ ପାଇବାମାତ୍ରେ ଅନ୍ୟଜଣକ ନାମରେ କରିଦେଉଥିବା ଘଟଣା ଆଜିକାଲି ଯୁଗରେ ବିରଳ ।

ଏବେ ପୁରୋହିତ-ମହାସଙ୍କଟରେ ପଡିଲେ । ତାଙ୍କର ମନେ ପଡିଲା ସେ ପଡୋଶୀ ଗ୍ରାମର ପୁରୋହିତଙ୍କୁ କ’ଣ କହିଥିଲେ । ସେ ଯଦି ଦାନ ଅସ୍ୱୀକାର କରନ୍ତି, ତେବେ ଭୂମିନାଥଙ୍କ ମନ ବଡ କଷ୍ଟ ହେବ, ପୁଣି ସେ ଯଦି ବିନା ସର୍ତ୍ତରେ ଜମି ନେଇଯା’ନ୍ତି ତେବେ ନିଜର କଥା ଅନୁସାରେ ତାଙ୍କର ଯାଚକବୃତି କଳଙ୍କିତ ହେବ । ଭୂମିନାଥ ଦାନ ଦେଇ ପରର ଉପକାର କରି କରି ପୂର୍ବରୁ ଜମିସବୁ ହରାଇ ଥିଲେ । ଏବେ ଏତେଦିନ ପରେ ସେ ପୁଣି ଆଗ ପରି ଦରିଦ୍ର ହୋଇ ରହିବେ । ବିଚରା ଦାନ କରିବାକୁ ମନଥିଲେ ମଧ୍ୟ କରିପାରିବେ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ହାତରେ ଧନ ରହିଥିଲେ, ଭବିଷ୍ୟତରେ ଲୋକମାନେ ଉପକୃତ ହେବେ । ତେଣୁ ପୁରୋହିତ କିଛି ସମୟ କ’ଣ ବିଚାର କରି କହିଲେ, “ଏହି ଦାନ ସହ ଭୂମିନାଥଙ୍କୁ ଅନ୍ୟ ଏକ ଦାନ ମଧ୍ୟ ଦେବାକୁ ହେବ । ସେ ଯଦି କଥା ଦେବେ, ତେବେ ମୁଁ ଏଦାନ ସ୍ୱୀକାର କରିବି ନହେଲେ ନାହିଁ ।”

ତାଙ୍କର ଏଭଳି କଥା ଶୁଣି ଭୂମିନାଥ ଓ ଅମୀନ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲେ । ଭୂମିନାଥ ଅଳ୍ପ ହସି କହିଲେ, “କୁହନ୍ତୁ କ’ଣ ଦାନ ଦେବାକୁ ହେବ?”

ପୁରୋହିତ କହିଲେ “ଶ୍ରମ ଦାନ । ତୁମେ ମୋତେ କଥା ଦିଅ ଯେ ମୋର ସର୍ତ୍ତ ସ୍ୱୀକାର କରିବ, ତେବେ ଯାଇ ମୁଁ ଭୂମିଦାନ ନେବି ।”

ଭୂମିନାଥ କହିଲେ “ଆଚ୍ଛା କୁହନ୍ତୁ ।”

“ସମସ୍ତେ ଜାଣନ୍ତି ଯେ ତୁମେ କୃଷି ବିଦ୍ୟାରେ ଦକ୍ଷ । ତୁମେ ଯେଉଁ ଜମିରେ ହାତ ଦିଅ ସେ ଜମିରେ ସୁନା ଫଳେ । ଗଙ୍ଗାମାତାଙ୍କ ଦୟାରୁ ଏ ଜମିରେ ପଟୁମାଟି ପଡି ଏହା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଉର୍ବର ହୋଇଛି । ଅନ୍ୟ ଚାଷୀମାନେ ଯେଉଁ ପ୍ରକାର ଫସଲ କରି ପାରନ୍ତି ନାହିଁ, ତୁମ ହାତରେ ସେ ସବୁ ସମ୍ଭବ ହୁଏ । ତୁମେ ଧାନ ସହିତ ଆହୁରି ଅନେକ ପ୍ରକାର ପନିପରିବା ଚାଷ ବି କରିଥାଅ । ଏହାକୁ ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ ଆନନ୍ଦରେ କିଣିଥା’ନ୍ତି । ଆଜି ଯେଉଁ ଜମି ପାଣିରୁ ଉଠିଛି କାଲି ହୁଏତ ବନ୍ୟାରେ ନିଶ୍ଚିହ୍ନ ହୋଇଯିବ । ତେଣୁ ମୋ ସର୍ତ୍ତ ଅନୁସାରେ ତୁମେ ସେଥିରେ ଫସଲ ଉପୁଜାଇବ ଓ ପ୍ରତିବର୍ଷ ଯାହା ଫସଲ ହେବ ତାହାକୁ ବିକ୍ରିକରି ଯେଉଁ ଟଙ୍କା ମିଳିବ, ତାହାର ଏକ ଚତୁର୍ଥାଂଶ ମୋତେ ଦେବ । ତେବେ ଯାଇ ତୁମର ଦାନ ସାର୍ଥକ ହେବ । ଆଉ ମୋର ଯାଚକ ବୃତି ମଧ୍ୟ ସାର୍ଥକ ହେବ । ଅନ୍ୟଥା ମୁଁ କଳଙ୍କିତ ହେବି । ତୁମେ ଜଣେ ଉତ୍ତମ ଦାନୀ; ଓ ତୁମ ପୁଣ୍ୟର ଫଳ ମଧ୍ୟ ମୁଁ ପାଇବି । ନହେଲେ ଜମି ପଡିଆ ପଡି ରହିବ ସିନା ହେଲେ ମୁଁ ସେଥିରେ କିଛିବି କରିପାରିବି ନାହିଁ ।”

ଅମୀନ ପୁରୋହିତଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିର ବହୁତ ପ୍ରଶଂସା କଲେ । ଭୂମିନାଥ ପୁରୋହିତଙ୍କ ନିଷ୍ପତିକୁ ନମ୍ରଭାବରେ ମାନିନେଲେ ।

ସେହି ଦିନଠାରୁ ଭୂମିନାଥ ଖୁବ୍ ମନ ଦେଇ ଚାଷବାସ କଲେ ଯାହା ଦ୍ୱାରା ବହୁତ ଫସଲ ହେଲା । ସେ ପୁଣି ଧନୀ ହୋଇଗଲେ ଓ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଦାନ ଦେଲେ । ଭୂମି ଦାନ ଦେଇ ଭୂମିନାଥ ନିଜର ବଚନ ରକ୍ଷା କଲେ ଓ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଦାନ ଦେଇ ନିଜ ନାମକୁ ସାର୍ଥକ କଲେ ।🙏