୨୫ ଅଗଷ୍ଟ ୨୦୨୦ କାହାଣୀ

💚 *ଗପ ଟିଏ... 🌛ଜହ୍ନମାମୁଁ  ପୃଷ୍ଠାରୁ* 💚

🌹 *ତିନି ଗୁଲାମ* 🌹

ଏ ଗଳ୍ପଟି ଆରବ ଦେଶର କାହାଣୀ । ଅନେକ ପୂର୍ବର କଥା । କ୍ରୀତଦାସମାନଙ୍କୁ ସେମାନେ ଗୁଲାମ ବୋଲି କହୁଥିଲେ । ସେତେବେଳେ ବାଗଦାଦ୍ରେ ଜଣେ ବଡ ସୌଦାଗର ଥା’ନ୍ତି ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଅନେକ ଗୁଲାମ ଥିଲେ । ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ତିନିଜଣ ତାଙ୍କର ସେବାରେ ନିଯୁକ୍ତ ଥା’ନ୍ତି । ଜଣେ ସୌଦାଗରଙ୍କର ପାଦସେବା କରେ, କି ଦିନ କି ରାତି । ଦ୍ୱିତୀୟଟି ସୌଦାଗରଙ୍କ ପାଇଁ ଓ ତାଙ୍କ ପରିବାର ପାଇଁ ପାଣି କାଢୁଥାଏ । ସାରା ଦିନ ସେ ସେଇ କାମରେ ଥାଏ । ତୃତୀୟଟି ସୌଦାଗରଙ୍କର ନିତିଦିନର ଆବଶ୍ୟକ ଜିନିଷ ସବୁ ବଜାରରୁ କିଣି ଘରକୁ ବୋହି ନେଇ ଆସେ । ସେମାନେ ବିନା ବିଶ୍ରାମରେ ଖଟୁଥା’ନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କୁ ଖାଇବାକୁ ଅନ୍ୟ ଗୁଲାମମାନଙ୍କ ପରି ଦୁଇବକ୍ତ ଖାଇବା ମିଳେ ତାହା ମଧ୍ୟ ପେଟ ପୁରିବାକୁ ଯଥେଷ୍ଟ ନୁହେଁ ।

                ସୌଦାଗରଙ୍କର ବିବାହ ପରେ ଅନେକ ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାଙ୍କର କୌଣସି ସନ୍ତାନ ହେଲା ନାହିଁ । ହଠାତ୍ ଗୋଟିଏ ପୁଅ ହେବା ଯୋଗୁଁ ସେ ଏତେ ଆନନ୍ଦ ହୋଇଗଲେ ଯେ ଭାବିଲେ କିଛି ଧର୍ମ କାର୍ଯ୍ୟ କରି ପୁଣ୍ୟ ଲାଭ କରିବେ । ଦିନେ ସେ ତାଙ୍କ ତିନି ଗୁଲାମଙ୍କୁ ପାଖକୁ ଡାକି କହିଲେ, “ତମେ ତିନିଜଣ ମୋର ବହୁତ କାମ କରିଛ ଓ ଉପକାର ମଧ୍ୟ କରିଛ । ତେବେ କାଲି ଯିଏ ସବୁଦିନଠାରୁ ବେଶି କାମ କରିବ ତାକୁ ମୁଁ ଏହି ଦାସତ୍ୱର ଶୃଙ୍ଖଳରୁ ସବୁଦିନ ଲାଗି ମୁକ୍ତ କରିଦେବି ।

ପରଦିନ ଦ୍ୱିତୀୟ ଓ ତୃତୀୟ ଗୁଲାମ ମନଦେଇ ବହୁତ କାମ ଓ ପରିଶ୍ରମ କରି ଖଟୁଥା’ନ୍ତି । ଖଟି ଖଟି ସେ ଦୁହେଁ ସଂଧ୍ୟା ବେଳକୁ ବୋହୋସ୍ ହୋଇ ପଡିଲେ । କିନ୍ତୁ ପ୍ରଥମ ଜଣକ ସେଦିନ ମାଲିକଙ୍କର ପଦସେବା କରିବାକୁ ଗଲା ନାହିଁ । ଅନ୍ୟ କୌଣସି କାମ ମଧ୍ୟ କଲା ନାହିଁ । ସେ ଖାଲି ଆରାମ୍ରେ ଶୋଇଥାଏ । ସୌଦାଗର ତାକୁ ବହୁ ସମୟ ଅପେକ୍ଷା କଲେ । ସେ ନ ଆସିବାରୁ ସୌଦାଗର ରାଗରେ ଲାଲ୍ ହୋଇଗଲେ । ସେ ଅନ୍ୟ ଚାକରମାନଙ୍କୁ ଆଦେଶ ଦେଲେ କି ତା’ର ହାତ ବାନ୍ଧି ଯେପରି ତାଙ୍କ ନିକଟକୁ ଅଣାଯାଏ ।

ଚାକରମାନେ ତା’ର ହାତ ବାନ୍ଧି ଘୋଷାରି ଘୋଷାରି ଆଣି ତାକୁ ମାଲିକଙ୍କ ଆଗରେ ପକାଇ ଦେଲେ । ସୌଦାଗର ପଚାରିଲେ, “ଏ ମୂର୍ଖ ଏବେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କ’ଣ କରୁଥିଲା?”

ଚାକରମାନେ କହିଲେ “ହଜୁର୍ ସେ ଆରାମ୍ରେ ବସିଥିଲା । ସାରା ଦିନ କୌଣସି କାମ କରିନାହିଁ ।”

ସୌଦାଗର ଅନ୍ୟ ଦୁଇ ଗୁଲାମଙ୍କ ବିଷୟରେ ପଚାରିଲେ । ଚାକରମାନେ କହିଲେ, “ସେମାନେ ଦିନ ରାତି କାମ କରି କରି ବେହୋସ ହୋଇ ପଡିଛନ୍ତି ।”

ସୌଦାଗର କହିଲେ, “ସେମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଏଠାକୁ ଅଣାଯାଉ ।”

ତୁରନ୍ତ ଚାକରମାନେ ସେ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ବେହୋସ୍ ଅବସ୍ଥାରେ ସୌଦାଗରଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆଣିଲେ । ସୌଦାଗର କହିଲେ, “ସେମାନଙ୍କୁ ଚିକିତ୍ସା କରି ଭଲ ଅବସ୍ଥାକୁ ଆଣ ।”

ତା’ପରେ ଚାକରମାନେ ସେ ଦୁହିଁଙ୍କ ମୁହଁରେ ପାଣି ଛାଟି ସେମାନଙ୍କୁ ଚେତା କରାଇଲେ । ଯାହା ଦ୍ୱାରା କି ସେମାନେ ଧୀରେ ଧୀରେ ସୁସ୍ଥ ହୋଇ ଉଠି ବସିଲେ । ସୌଦାଗର ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ବହୁତ ଖୁସି ହୋଇଥିଲେ । କାହିଁକିନା ସେମାନେ ଦିନରାତି କାମ କରି ମାଲିକଙ୍କୁ ଖୁସି କରିଥିଲେ ସୌଦାଗର ସେମାନଙ୍କୁ କହିଲେ, “ତୁମେ ଦୁହେଁ ମୋ କଥାକୁ ଶିରୋଧାର୍ଯ୍ୟ କରି କାମ କରିଛ । ସେଥିରେ ମୁଁ ଖୁବ୍ ଖୁସି । ଏବେ ମୁଁ ତୁମକୁ ଦାସତ୍ୱର ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ କରି ଦେଉଛି । ଏବେ ତୁମେ ଦୁହେଁ ନିଜ ଇଚ୍ଛା ଅନୁସାରେ ନିଜର ଜୀବନ ବିତାଇ ପାର ।

ଏହାପରେ ସେ ଦୁହେଁ ସୌଦାଗରଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଇ ନିଜ ରାସ୍ତାରେ ଚାଲିଗଲେ । ଏବେ ସେ ସୌଦାଗର ପ୍ରଥମ ଗୁଲାମକୁ ପଚାରିଲେ, “ଆରେ ମୂର୍ଖ, ଓଲୁ, ଗଧ, ତୋତେ ଯେଉଁ ସୁଯୋଗ ମିଳିଥିଲା ତାକୁ ତୁ ପଦାଘାତ କଲୁ । ତୁ ଏଡେ ବୋକା ବୋଲି ମୁଁ ଜାଣି ନଥିଲି । ଆଜି ଦିନରେହିଁ ଅଳସୁଆ ହୋଇ ବସିବାକୁ ତୋତେ ଅବସର ମିଳିଲା? କ’ଣ ଦାସତ୍ୱରୁ ମୁକ୍ତ ହେବାକୁ ତୋର ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ?”

ମାଲିକଙ୍କର ଏହି କଟୁକ୍ତି ଶୁଣି ଗୁଲାମର ଆଖି ଲୁହରେ ଛଳ ଛଳ ହେଲା । ଭଙ୍ଗା କଣ୍ଠରେ ସେ କହିଲା, “ମାଲିକ, ମୁଁ ଯେତେଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜୀବିତ  ଥିବି ଆପଣଙ୍କରହିଁ ସେବା କରୁଥିବି । ଦାସତ୍ୱରୁ ମୁକ୍ତିଲାଭ କରିବାକୁ ଆପଣ ମୋତେ ସୁଯୋଗ ଦେଇଥିଲେ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଛାଡି ଆଉ କୁଆଡେ ବି ଯିବାକୁ ଚାହୁଁନାହିଁ । ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ଇଚ୍ଛାକରି ଆପଣଙ୍କ ସେବା କରିବାକୁ ଆଜି ଆସିନାହିଁ । ମୁଁ ଚିରଦିନ ପାଇଁ ଆପଣଙ୍କର ଗୁଲାମ୍ ହୋଇ ରହିବାକୁ ଚାହେଁ ।”

ଏବେ ସୌଦାଗର ପ୍ରକୃତ କଥା ବୁଝି ପାରିଲେ । ତାଙ୍କ ମନ ସେ ଗୁଲାମ ପ୍ରତି ଦୟା ଓ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ଭରିଗଲା । ସ୍ନେହରେ ତାଙ୍କର କଣ୍ଠରୁଦ୍ଧ ହେଲା – ସେ କହିଲେ, “ଆରେ ପାଗଳା, ତୁ ଦାସତ୍ୱରୁ ମୁକ୍ତ ହେବା ଅର୍ଥ ଏହା ନୁହେଁ ଯେ ତୁ ମୋତେ ଛାଡି ଚାଲିଯିବୁ । ଯାହାହେଉ ତୁ ବହୁଦିନ ଧରି ଅତି ଆନ୍ତରିକତାର ସହିତ ମୋର ସେବା କରିଛୁ । ତେଣୁ ପୁରସ୍କାର ସ୍ୱରୂପ ଆଜି ମୁଁ ତୋତେ ଦାସତ୍ୱରୁ ମୁକ୍ତ କଲି । ତୁ ଯଦି ମୋତେ ଛାଡିଯିବାକୁ ଚାହୁଁନାହୁଁ, ତେବେ ମୁଁ ତୋତେ ଆଜିଠାରୁ ଗୋଟିଏ ଚାକିରୀ ଦେବି । ଯାହା ଫଳରେ ତୁ ସ୍ୱାଧୀନ ଭାବରେ ଟଙ୍କା ରୋଜଗାର କରି ଚଳିପାରିବୁ । ଏବେ ତୁ ଖୁସି ତ?”

ଏକଥା ଶୁଣି ଗୁଲାମ୍ ବହୁତ ଖୁସି ହୋଇ ମାଲିକଙ୍କର ଚରଣ ସ୍ପର୍ଶ କଲା । ସୌଦାଗର ଅତି ସ୍ନେହରେ ତାକୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରି କହିଲେ, “ଏବେ ତୋର ଭବିଷ୍ୟତ ଅତି ଆନନ୍ଦରେ କଟିବ । ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦର ଝିଅ ସହିତ ମୁଁ ତୋର ବିବାହ କରାଇ ଦେବି ।”

ସୌଦାଗର ତାଙ୍କର କଥା ରଖିଲେ । ଗୁଲାମ ସହିତ ଏକ ସୁନ୍ଦର ଝିଅର ବିବାହ କରାଇ, ଚାକିରୀ ଦେଇ, ତାକୁ ସେ ନିଜ ପାଖରେ ରଖିଲେ । ତା’ପରେ ସେ ମହା ଆନନ୍ଦରେ ଦିନ କଟାଇଲା ।🙏

ନରେଶ